Bezig!
Door: Jan Noordijk
Blijf op de hoogte en volg Jan
11 September 2014 | Oeganda, Adjumani
De afgelopen week zijn alle geplande activiteiten in gang gezet.
Het boorbedrijf om de waterputten te slaan is afgelopen zondag gearriveerd. Maandagochtend vroeg werd begonnen met boren. Echter na 35 meter diepte brak een deel af van de booraandrijving. In eerste instantie werd er voor gevreesd dat met het onderdeel naar Kampala terug gegaan moest worden (een lange dagreis). Dit viel echter mee. Na 1 dag was alles weer up en running. Dinsdag en een gedeelte van woensdag is de eerste put afgerond. Woensdag is de 2e put geslagen. Vanochtend (donderdag 11 september) al vroeg vertrokken met het bedrijf naar Ciforo om aan te geven waar de 3e put geslagen moest worden. Vanmiddag laat, op 90 meter diepte, nog geen water. Morgen wordt verder geboord naar zo'n 110 meter.Wanneer dit nog geen resultaat geeft, zal uitgeweken worden naar de 2e locatie. Gelukkig hebben we in het contract laten opnemen dat er gegarandeerd water moet kunnen worden gepompt. Hopelijk gaat dit niet voor oponthoud zorgen. Begin volgende week wordt begonnen met het metselwerk en monteren van de pompen. De ploeg van "boorders" bestaat uit 10 man. Zij reizen door de week het hele land door, slapen in tenten en hebben hun eigen kok bij. Ze kiezen zelf voor deze manier van leven maar naar onze maatstaven zijn deze leefomstandigheden abominabel slecht In het kader van het werken (ARBO?): geen veiligheidsmiddelen zoals helmen, veiligheidsschoenen, oogbescherming, gehoorbescherming, valbeveiliging. Onze KAM- deskundigen zouden hun hart kunnen ophalen.....
Dinsdag stond in het teken van de distributie (zie Facebook). Gepland was om rond 09.00 uur te beginnen. De voorafgaande weken hadden al wel geleerd dat tijdsbeleving in Oeganda iets anders is dan in onze wereld. De hoop was gevestigd om rond 12.00 uur operationeel te zijn.
Bij aankomst om 08.00 uur in het kamp, zaten er al mensen te wachten.
Alle mensen die zouden helpen, waren zo goed als bijna allemaal aanwezig zodat met de uitleg van de werkwijze begonnen kon worden.
Om 09.00 uur waren de voorbereidingen klaar. Het veld was afgezet, de reeds aanwezige mensen zaten in lijn. Echter geen spullen. Om 09.30 uur het eerste contact met de leverancier. Daarna met het 1 van de chauffeurs. Tussen hetgeen de leverancier vertelde waar de chauffeurs zaten met wat de chauffeurs vertelde waar ze zaten, hadden we een gat van zo'n 100 km of te wel ruim 2uur. Elk half uur werd geinformeerd totdat de melding kwam dat ze nog 6 km moesten. Het was toen al ver na de middag. Deze melding bleef elk half uur "nog 6 km" totdat de chauffeurs belde dat ze zich vast hadden gereden. Met mijn chauffeur heb ik ze uiteindelijk gevonden op een pad letterlijk midden in de bush.
Het waren 2 zwaar beladen trucks waarvan 1 trekker/oplegger combinatie. Het pad was zo smal dat er niet gekeerd kon worden. Een lokale inwoner is bij ons ingestapt en heeft ons terug geleid naar de hoofdweg die uitkwam bij Pakele, een plaats zo'n uur rijden naar het kamp. Het pad was dermate slecht door de regen dat er niet harder gereden kon worden dan 20km! per uur. Met de gedachte dat er zo'n 1500 families zitten te wachten, in de brandende zon en dat het nog zeker zo'n 2 uur gaat duren, komt er toch een zeer onrustig en ongeduldig gevoel over je heen. Gelukkig werden de families, verdeeld in hun woonblokken op de hoogte gehouden door un vertegenwoordigers. Elk kwartier gaf ik een update per telefoon waar we zaten. Ik heb begrepen dat dit steeds met applaus werd ontvangen. Het moment dat we het kamp binnenreden met de twee vrachtwagens achter ons aan: kippenvelmomentje. Het gejuich wat opsteeg vanaf het distributieveld was onvergetelijk. Ondertussen was het al wel 17.00 uur geworden. Omdat het om 19.00 uur in Oeganda donker is (en het is dan ook echt donker!) werd geadviseerd om niet meer te starten. Ik heb besloten om toch nog te starten. Om de mensen die al vanaf 08.00 uur zaten te wachten, weg te sturen ging me te ver. De trekker/oplegger zat vol met matrassen, de andere truck had matrassen en overige spullen bij zich.
Met behulp van heel veel mensen (vooral vrouwen) was deze zeer snel gelost en hebben we nog 1 1/2 uur kunnen distribueren en ruim 1/5 deel van de families kunnen voorzien van spullen. Om 19.00 uur zijn we moeten stoppen. De mededeling werd door de wachtende mensen gelaten ontvangen. Het werd zeer gewaardeerd dat we toch nog zijn begonnen en dat we er alles aan hadden gedaan om de distributie te laten beginnen. Geen onrust gelukkig. In de planning zat dat we klaar zouden zijn op dinsdag. Door de transportproblematiek hadden we spullen buiten staan voor de nacht en waren dus genoodzaakt om bewaking in te stellen en hopen op een droge nacht. De chaufeurs kregen van mij de blijde boodschap dat ze moesten overnachten. Deze discussie zal ik jullie besparen.
's nachts is alles goed gegaan. De volgende morgen om 09.00 uur was iedereen weer present, zeer gedisciplineerd in lijn en zeer opgewekt.
Om de distributie goed te laten verlopen, hebben we gewerkt met vouchers. De blokverantwoordelijken hebben per gezin moeten aangeven waar ze recht op hadden in aantallen materialen. Hierbij rekening houdend met hetgeen per blok beschikbaar was. Op papier zeer logisch en zeer simpel. In de praktijk blijkt dan toch niet iedereen betrouwbaar is... De distributie verliep zeer goed hoewel de bewaking een paar keer moest ingrijpen. Er wordt dan geslagen met stukken bamboe. Niet op de mensen want dat hadden we verboden maar op dozen. Per ongeluk kreeg ik een klap in mijn gezicht maar de schade viel mee. De bewaker heeft op de knieen de verontschuldigingen aangeboden. Ik heb ze geaccepteerd en ben voor de rest van mijn leven zijn beste vriend.
In het laatste uur bleek dat we de meest essentiele spullen (matrassen, pannen) tekort gingen komen, hoewel we e.e.a. zeer nauwkeurig berekend en gecontroleerd hadden. Ter plekke hebben we moeten besluiten dat we bij zullen gaan bestellen en over 2 weken een tweede distributie gaan doen voor de mensen die niets hebben ontvangen. Van onze voorraad matrassen, waren er 100 bestemd voor het ziekenhuis. Aangezien er nog voldoende ruimte in het budget zit, gaan we w.s. hier speciale matrassen voor bestellen. Vandaag hebben we onderzocht hoe e.e.a toch mis is kunnen gaan. Twee oorzaken: administratief blijkt het aantal families niet te kloppen. Een verschil van meer dan 100 families hebben we moeten constateren. Daarnaast zijn er op verschillende vouchers aantallen veranderd. (bv van 1 is een 2 gemaakt). Tsja........
De komende weken zullen enerzijds bestaan uit het afwerken en werkbaar maken van de waterputten en de restdistributie. Anderzijds komt nu de PR-periode. De afgelopen 2 dagen zijn we gevolgd door een filmploeg voor een promotiefilm van IES, International Emergency Services (een onderdeel van het Leger des Heils internationaal). We zijn verder uitgenodigd voor een radio interview voor Noord Oeganda, een interview voor een christelijke zender, PR rondom het ziekenhuis en de waterputten, we zijn verzocht een bezoek te brengen in MOYO bij een pater, we gaan enkele dagen helpen op een lagere meisjesschool, we moeten ergens bloemen gaan planten. Verder hebben we elke zondag een openlucht bijeenkomst van het Leger des Heils die steeds drukker wordt waardoor ook weer vraag ontstaat. Kortom: lekker bezig!
Het boorbedrijf om de waterputten te slaan is afgelopen zondag gearriveerd. Maandagochtend vroeg werd begonnen met boren. Echter na 35 meter diepte brak een deel af van de booraandrijving. In eerste instantie werd er voor gevreesd dat met het onderdeel naar Kampala terug gegaan moest worden (een lange dagreis). Dit viel echter mee. Na 1 dag was alles weer up en running. Dinsdag en een gedeelte van woensdag is de eerste put afgerond. Woensdag is de 2e put geslagen. Vanochtend (donderdag 11 september) al vroeg vertrokken met het bedrijf naar Ciforo om aan te geven waar de 3e put geslagen moest worden. Vanmiddag laat, op 90 meter diepte, nog geen water. Morgen wordt verder geboord naar zo'n 110 meter.Wanneer dit nog geen resultaat geeft, zal uitgeweken worden naar de 2e locatie. Gelukkig hebben we in het contract laten opnemen dat er gegarandeerd water moet kunnen worden gepompt. Hopelijk gaat dit niet voor oponthoud zorgen. Begin volgende week wordt begonnen met het metselwerk en monteren van de pompen. De ploeg van "boorders" bestaat uit 10 man. Zij reizen door de week het hele land door, slapen in tenten en hebben hun eigen kok bij. Ze kiezen zelf voor deze manier van leven maar naar onze maatstaven zijn deze leefomstandigheden abominabel slecht In het kader van het werken (ARBO?): geen veiligheidsmiddelen zoals helmen, veiligheidsschoenen, oogbescherming, gehoorbescherming, valbeveiliging. Onze KAM- deskundigen zouden hun hart kunnen ophalen.....
Dinsdag stond in het teken van de distributie (zie Facebook). Gepland was om rond 09.00 uur te beginnen. De voorafgaande weken hadden al wel geleerd dat tijdsbeleving in Oeganda iets anders is dan in onze wereld. De hoop was gevestigd om rond 12.00 uur operationeel te zijn.
Bij aankomst om 08.00 uur in het kamp, zaten er al mensen te wachten.
Alle mensen die zouden helpen, waren zo goed als bijna allemaal aanwezig zodat met de uitleg van de werkwijze begonnen kon worden.
Om 09.00 uur waren de voorbereidingen klaar. Het veld was afgezet, de reeds aanwezige mensen zaten in lijn. Echter geen spullen. Om 09.30 uur het eerste contact met de leverancier. Daarna met het 1 van de chauffeurs. Tussen hetgeen de leverancier vertelde waar de chauffeurs zaten met wat de chauffeurs vertelde waar ze zaten, hadden we een gat van zo'n 100 km of te wel ruim 2uur. Elk half uur werd geinformeerd totdat de melding kwam dat ze nog 6 km moesten. Het was toen al ver na de middag. Deze melding bleef elk half uur "nog 6 km" totdat de chauffeurs belde dat ze zich vast hadden gereden. Met mijn chauffeur heb ik ze uiteindelijk gevonden op een pad letterlijk midden in de bush.
Het waren 2 zwaar beladen trucks waarvan 1 trekker/oplegger combinatie. Het pad was zo smal dat er niet gekeerd kon worden. Een lokale inwoner is bij ons ingestapt en heeft ons terug geleid naar de hoofdweg die uitkwam bij Pakele, een plaats zo'n uur rijden naar het kamp. Het pad was dermate slecht door de regen dat er niet harder gereden kon worden dan 20km! per uur. Met de gedachte dat er zo'n 1500 families zitten te wachten, in de brandende zon en dat het nog zeker zo'n 2 uur gaat duren, komt er toch een zeer onrustig en ongeduldig gevoel over je heen. Gelukkig werden de families, verdeeld in hun woonblokken op de hoogte gehouden door un vertegenwoordigers. Elk kwartier gaf ik een update per telefoon waar we zaten. Ik heb begrepen dat dit steeds met applaus werd ontvangen. Het moment dat we het kamp binnenreden met de twee vrachtwagens achter ons aan: kippenvelmomentje. Het gejuich wat opsteeg vanaf het distributieveld was onvergetelijk. Ondertussen was het al wel 17.00 uur geworden. Omdat het om 19.00 uur in Oeganda donker is (en het is dan ook echt donker!) werd geadviseerd om niet meer te starten. Ik heb besloten om toch nog te starten. Om de mensen die al vanaf 08.00 uur zaten te wachten, weg te sturen ging me te ver. De trekker/oplegger zat vol met matrassen, de andere truck had matrassen en overige spullen bij zich.
Met behulp van heel veel mensen (vooral vrouwen) was deze zeer snel gelost en hebben we nog 1 1/2 uur kunnen distribueren en ruim 1/5 deel van de families kunnen voorzien van spullen. Om 19.00 uur zijn we moeten stoppen. De mededeling werd door de wachtende mensen gelaten ontvangen. Het werd zeer gewaardeerd dat we toch nog zijn begonnen en dat we er alles aan hadden gedaan om de distributie te laten beginnen. Geen onrust gelukkig. In de planning zat dat we klaar zouden zijn op dinsdag. Door de transportproblematiek hadden we spullen buiten staan voor de nacht en waren dus genoodzaakt om bewaking in te stellen en hopen op een droge nacht. De chaufeurs kregen van mij de blijde boodschap dat ze moesten overnachten. Deze discussie zal ik jullie besparen.
's nachts is alles goed gegaan. De volgende morgen om 09.00 uur was iedereen weer present, zeer gedisciplineerd in lijn en zeer opgewekt.
Om de distributie goed te laten verlopen, hebben we gewerkt met vouchers. De blokverantwoordelijken hebben per gezin moeten aangeven waar ze recht op hadden in aantallen materialen. Hierbij rekening houdend met hetgeen per blok beschikbaar was. Op papier zeer logisch en zeer simpel. In de praktijk blijkt dan toch niet iedereen betrouwbaar is... De distributie verliep zeer goed hoewel de bewaking een paar keer moest ingrijpen. Er wordt dan geslagen met stukken bamboe. Niet op de mensen want dat hadden we verboden maar op dozen. Per ongeluk kreeg ik een klap in mijn gezicht maar de schade viel mee. De bewaker heeft op de knieen de verontschuldigingen aangeboden. Ik heb ze geaccepteerd en ben voor de rest van mijn leven zijn beste vriend.
In het laatste uur bleek dat we de meest essentiele spullen (matrassen, pannen) tekort gingen komen, hoewel we e.e.a. zeer nauwkeurig berekend en gecontroleerd hadden. Ter plekke hebben we moeten besluiten dat we bij zullen gaan bestellen en over 2 weken een tweede distributie gaan doen voor de mensen die niets hebben ontvangen. Van onze voorraad matrassen, waren er 100 bestemd voor het ziekenhuis. Aangezien er nog voldoende ruimte in het budget zit, gaan we w.s. hier speciale matrassen voor bestellen. Vandaag hebben we onderzocht hoe e.e.a toch mis is kunnen gaan. Twee oorzaken: administratief blijkt het aantal families niet te kloppen. Een verschil van meer dan 100 families hebben we moeten constateren. Daarnaast zijn er op verschillende vouchers aantallen veranderd. (bv van 1 is een 2 gemaakt). Tsja........
De komende weken zullen enerzijds bestaan uit het afwerken en werkbaar maken van de waterputten en de restdistributie. Anderzijds komt nu de PR-periode. De afgelopen 2 dagen zijn we gevolgd door een filmploeg voor een promotiefilm van IES, International Emergency Services (een onderdeel van het Leger des Heils internationaal). We zijn verder uitgenodigd voor een radio interview voor Noord Oeganda, een interview voor een christelijke zender, PR rondom het ziekenhuis en de waterputten, we zijn verzocht een bezoek te brengen in MOYO bij een pater, we gaan enkele dagen helpen op een lagere meisjesschool, we moeten ergens bloemen gaan planten. Verder hebben we elke zondag een openlucht bijeenkomst van het Leger des Heils die steeds drukker wordt waardoor ook weer vraag ontstaat. Kortom: lekker bezig!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
