"Welkom witte vreemdeling" (-Adjumani vervolg)

Overal waar we in het vluchtelingenkamp komen, worden we vriendelijk begroet met (fonetisch) "Bawakka" wat volgens onze tolk zoiets betekent als "welkom witte vreemdeling". En het het voelt ook oprecht welkom. De vluchtelingen uit Soedan zijn dankbaar voor hun opvang in Oeganda, zijn dankbaar voor de hulp die ze krijgen, zijn dankbaar voor hun leven.

Elk gezin heeft haar eigen verhaal. Elk gezin heeft wel minimaal 1 familielid dat ze nooit meer zullen terugzien.
Onze vaste tolk Gabriel is begin 20. Hij is met zijn moeder, broers en zusjes voor de 2e keer gevlucht. Enkele jaren geleden zijn ze voor de eerste keer gevlucht vanwege de oorlog in Soedan naar Kenia. Na relatieve rust in hun land zijn ze teruggekeerd naar hun woonplaats waar zo goed als niets meer was. In april zijn ze voor de tweede keer moeten vluchten. Tijdens deze vlucht zijn ze enkele gezinsleden uit het oog verloren die achteraf in een ander kamp terecht zijn gekomen. Over zijn vader wil Gabriel niet praten. Alleen dat hij dood is. Het gezin is vorige maand weer samengebracht. Zeker is dat ze zo goed als zeker niet meer terug zullen gaan naarSoedan. Hun grond en huizen zijn ingenomen en worden nu bewoond door "anderen" zoals Gabriel ze noemt. In april was Gabriel 4e jaars student (zijn laatste jaar) aan de Universiteit waar hij engels studeerde. Zijn droom was engelse leraar worden. Zoals het er nu naar uitziet, zal Gabriel zijn doel nooit bereiken omdat vluchtelingen (voorlopig) niet toegelaten worden op de universiteit in Oeganda. Gabriel geeft nu engelse les in het kamp aan medevluchtelingen zodat ze in staat zijn om te communiceren met de lokale bevolking.

In het kamp zijn er heel veel mensen zoals Gabriel: mensen met dromen die nooit zullen uitkomen.... (-wordt vervolgd-)